Η σημερινή μου ανάρτησις, είναι η συνέχεια των κοσμοϊστορικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν μετά την εσχάτην προδωσία που εβίωσα από το βρομερό σκουλήκι, τον ανθέλληνα, τον καρεκλοκένταυρο Αντώνη Σαμαρά.
Δεν σας κρύβω μύριοι αναγνώστες μου πως είμουν απεγνωσμένος. ΝΑΙ, όσο και αν σας φαίνεται αυτό παράξενο, μέχρι και οι ημίθειοι ζωγράφοι-καλλιτέχνες-ποιητές-επιστήμονες-στρατηλάτες σαν και εμένα βρίσκουν αδιέξοδα στη Ζωή.
Εκεί που όλα έδειχναν να χάνονται, καθώς έκανα τον περίπατον μου εις τα βουνά της Μητέρας Φύσεως, είδα μία Ακτίνα Φωτός στην άκρη των ματιών μου.
Όσο πλησίαζα τόσο εντονότερο ήταν το Φώς. Περπατούσα για κάμποση ώρα, πέρασα την Ερήμη, την Ανόγυρα, την Πάχνα και έφτασα στο Πισσούρι.
Εκεί ήταν η απάντησις που μου έστειλε ο Παντοδύναμος.
Ήταν ένα αγόρι στυβαρό, γυμνό, που από το πολύ λαδάκι που είχε εφαρμόσει εις το επίσης Απολλώνιο Κορμί του, Έλαμπε σε όλη την Επικράτεια.
Λουζόταν στα κυανόλευκα νερά της Πισίνος του, τον προσέγγισα, με κοίταξε στα μάτια τον κοίταξα και εγώ. Για λίγα δευτερόλεπτα όλα παγώσαν, σκοτήνιασε ο Ουρανός.
Υπήρχα μόνο εγώ και αυτός.
Έπνιξα την αδυναμία μου, έπρεπε να ομιλήσω αλλιώς θα με παρεξηγούσε και σιγά σιγά ψέλλισα ένα δειλό "Λούκας..."
- "Πιερίδης", μου απάντησε, "Αντώνιος Πιερίδης".
Και τότε μέσα μου σκέφτηκα ... "Αντώνιος Πιερίδης, Απόφαση Ευθύνης.."
Προσεγγίσαμε την υπέροχη βεράντα του, όπου καθίσαμε να με κεράσει καφέ. Του εξήγησα την κατάστασιν εις την οποίαν βρισκόμουνα για να μην σας τα πολυλογώ και καθώς η συζήτησις εξελισσόταν, με χαρά εδιεπίστοσα πως ομιλούσα με έναν Φλογερό Εθνικιστή.
Έτσι μετά από την επικοδομητική ανταλλαγή απόψεων, παραπόνων και λοιπών, ο Πιερίδης μου έκανε ίσως την κρισημότερον ερώτησιν εις τα χρονικά του Εθνικοσοσιαλισμού.
-"Τώρα που έφυγες από τον Σαμαρά, θα ήθελες να γίνω ο Αντώνης σου;".
"ΝΑΙ ΑΝΤΩΝΙΕ", απήντησα,χωρίς δεύτερη σκέψη.
"Αναγνώρισε με ως Σωτήραν σου" , του είπα και εννοείται πως η αντίδρασις του ήτο καταφατική.
ΕΚΕΙΝΗ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ΗΤΟ Η ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΗΣ "ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ", ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΘΑ ΟΜΙΛΗΣΩ, ΟΠΩΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΙΝ ΜΟΥ.
Λούκας Σταύρου,
Ο Τρισμέγιστος Γκουρού του Εθνικοσοσιαλισμού.
